#indeklasvanbas
<img class=”alignleft size-medium wp-image-265″ src=”https://heldenbureau.nl/wp-content/uploads/2018/09/bas-300×270.png” alt=”” width=”300″ height=”270″ /><em>Ik besef mij dat de allereerste column in de reeks #indeklasvanbas nog helemaal niet in de Heldenbibliotheek staat. Dat kan natuurlijk niet. Dus bij deze!</em>
Toets
Ik ben gespannen. Vandaag heb ik mijn eerste toets. Toets, zul je denken? Welke opleiding doe je dan?
Ik heb inderdaad mijn oude studieboeken weer opgepakt, maar niet om zelf een opleiding te volgen. Ik sta namelijk sinds kort voor de klas. In Apeldoorn geef ik anatomie en pathologie aan toekomstige verpleegkundigen. Waardevol werk, want deze leerlingen zijn straks hard nodig als professional.
Maar vandaag denk ik daar even niet aan. Ik heb er nu zo’n les of tien op zitten en over een kwartier gaan mijn leerlingen laten zien of ik ze heb kunnen inspireren en motiveren. Ze maken namelijk mijn eerste toets. Ik loop naar het lokaal en verwacht dat iedereen met zijn of haar laptop al klaar zit. Stil wachtend op mij en de digitale toets die ik voor hun in petto heb.
Ik hou mijn pasje voor de scanner en de deur gaat open. Ik kijk de klas in en schrik. Nog helemaal leeg. Hoe kan dat nu? Over vijf minuten moeten ze beginnen. Heb ik dan een verkeerd lokaal doorgegeven? Heb ik mij vergist in de datum? Het begint te borrelen in mijn buik en ik ga zitten. Snel start ik mijn laptop. Die hapert gelukkig niet en ik zie dat het lokaal, het tijdstip en de dag klopt.
Verbijsterd kijk ik voor mij uit. Dan komen de eerste leerlingen. Niet stil, maar druk kletsend. Even later komen er deodorant bussen uit de tas en verspreidt zich een geur door de klas die mij op de keel slaat. Paul vraagt zich ondertussen hardop af of ze morgen Nederlands hebben. Zo niet, dan heeft hij morgen geen les en kan hij vakken gaan vullen bij de AH.
Met moeite krijg ik ze rustig en ik geef aan dat ze over drie minuten gaan starten met de toets.
‘Controleer je internetverbinding, telefoons van tafel en val anderen niet lastig. Als je klaar bent met de toets mag je gaan, maar doe dit stil.’ Ik mompel nog net dat we nog even wachten tot half twee en dan beginnen.
Geen reactie.
Ik hoor Sandra zeggen dat ze net toch echt die blauwe schoenen heeft besteld. Het is dat ik een leuning aan mijn stoel heb, anders was ik achterover op de grond gevallen.
Twee minuten later is het doodstil in de klas en werkt iedereen aan mijn eerste toets. Veertig minuten later is de klas leeg en kom ik enigszins tot rust.
Het digitaal maken van toetsen heeft als voordeel dat ik direct hun cijfers kan zien. Het borrelen in mijn buik wordt minder en verrast kijk ik naar het overzicht met cijfers. Ze hebben het gewoon goed gedaan.
Als ik in pauze Paul tegenkom wil ik hem vragen wat hij van de toets vond. Hij is mij voor.
‘U was een beetje gespannen meester, of niet? Is goed gekomen toch?’
Verbijsterd kijk ik hem aan. Lachend loop ik weg en bedenk dat ik door deze jonge gasten zelf ook nog veel lessen ga leren!