Tekening

Weer een nieuwe column in de reeks #indeklasvanbas.

 

 

Tekening

‘Ik ben onder de indruk van je tekening, Jessica.’
‘Om eerlijk te zijn meneer, heeft mijn vriendin de tekening gemaakt. Zij kan heel goed tekenen.’
‘Heb je wel zelf de Latijnse namen erbij gezet en haar verteld wat zij moest tekenen?’
‘Jazeker, dat wist zij niet. Zij doet zelf de opleiding voor mediavormgever.’

Ik kan de actie van Jessica wel waarderen en onderdruk nog net een glimlach.
Mijn leerlingen hadden de opdracht gekregen om het hart te tekenen. Ze moesten daarbij alle Latijnse namen opschrijven van de verschillende onderdelen van het hart, zoals de hartkleppen. Termen waar ze straks in hun werk als verpleegkundige mee te maken krijgen.

Een ander verhaal is het bij Martijn. Als ik hem zijn tekening teruggeef, kijkt hij mij niet aan. Op het vel papier staan drie lijnen. Het lijkt in de verste verte niet op een hart. Ik kon niet anders dan er een onvoldoende voor geven. Ik ben wel benieuwd naar het verhaal van Martijn.

‘Hoe kon dit gebeuren, Martijn?’
‘Meneer, ik kan niet tekenen. Daar ben ik niet goed in.’
Nu kijkt hij mij wel aan. Hij gebruikt geen smoes.
‘Dat is niet erg, maar heb je wel nagedacht hoe je dat kon oplossen?’, vraag ik hem.
‘Nee, eigenlijk niet meneer.’

Ik baal even, want leerlingen mogen van mij altijd hulp zoeken of een creatieve oplossing bedenken voor een opdracht die ik geef. Blijkbaar heeft Martijn hier niet aan gedacht of vond hij het spannend om hulp te vragen. Ik wil niet dat leerlingen een drempel voelen om hulp te vragen of anderen in te schakelen.

‘Wat had je kunnen doen?’
‘Ehm, geen idee meneer.’
‘Echt niet? Heb je gehoord wat Jessica net vertelde?’
‘Ja, maar ik ken niemand die kan tekenen.’

Zijn antwoorden zijn oprecht. Ik bespreek met hem dat hij ook een hart had mogen overtekenen of mij om hulp had mogen vragen, voordat hij de tekening moest inleveren. Ik wil Martijn meegeven dat het mij niet om de tekenkunsten van een leerling gaat, maar dat ze straks hun voordeel kunnen doen met de kennis die ze nu vergaren.
Dan bemoeit Sanne zich ermee. Zij zit naast Martijn.

‘Maar meneer, je mag toch niet anderen vragen werk voor je te doen?’
‘Waarom niet?’

Sanne vertelt mij dat het valsspelen is. Nu ontstaat er een discussie in de klas. Leuk is dat meerdere leerlingen hun mening geven over wat wel of niet mag bij een opdracht voor school.

Ik hoor de discussie aan en deel glimlachend de andere tekeningen uit. Zelf ben ik als docent altijd erg blij als leerlingen creatieve manieren vinden om hulp te vragen. Ik hoop dat ze dit later in hun werk als verpleegkundige ook doen. Hulp vragen kan dan levens redden. Waarom zouden ze het niet oefenen op school? Ik ben benieuwd hoe mijn collega’s hier tegenaan kijken. Martijn kreeg trouwens na de les van meerdere leerlingen hulp aangeboden.