In de columnreeks “Ramiro aan het woord” reflecteert Ramiro Martina, met persoonlijke anekdotes en voorbeelden, om de week op ons onderwijs en andere levensbelangrijke zaken. Ramiro is, naast compagnon van Heldenbureau, docent op het Deltion College in Zwolle en auteur van ‘De inburgering van een Antiliaan’. Ramiro staat met de voeten in de klei en deelt graag zijn visie op relevante zaken in zijn leven in deze columnreeks.

Aflevering 6: Succes met de laatste loodjes

Afgelopen week kreeg ik een mail van één van mijn studenten. Hij vroeg; wat moet ik doen, om de eerder gegeven, opdracht met succes af te ronden? Hoewel ik deze opdracht in oktober 2021 heb opgegeven met een deadline van drie weken, lijkt het alsof de noodzaak nu pas komt.

Voor mij is het ook even geleden, maar zodra ik mijn eerdere mail met de opdracht terug lees, weet ik weer waar het over gaat. Ik stuur de inhoud van mijn eerdere mail nog een keer naar de student. Deze student hoeft niet veel meer te doen om de opleiding met succes af te ronden. Ik sluit mijn mail dan ook af met hem succes te wensen met de laatste loodjes.

Op dat moment realiseer ik mij dat we nog een paar weken te gaan hebben tot de zomervakantie. In onderwijsland is dit een hoogtepunt. Vrij zijn in de beste tijd van jaar! Even later zit ik met een collega aan een kop thee. Hij vertelt mij dat hij de eerste weken van de zomervakantie helemaal niet als prettig ervaart. In de laatste weken van het schooljaar is iedereen knetter druk met……

• het nakijkwerk wat nog, voor een bepaalde deadline, afgehandeld moet worden;
• het controleren van dossiers van alle studenten die gediplomeerd moeten worden;
• de laatste stagebezoeken;
• rapportvergaderingen voorbereiden;
• lessen voor het nieuwe schooljaar updaten;
• diploma-uitreikingen organiseren;
• herkansingen inplannen;
• een teamuitje of het gezamenlijk afsluiten van het schooljaar regelen;
• lessen en taken voor het nieuwe schooljaar uit onderhandelen;
• openstaande opdrachten volgen;
• studenten uitschrijven;
• intakegesprekken voeren….

en ga zo maar door.

Volgens hem is dit een duidelijk piekmoment in het onderwijs. Maar. Na het afsluitende teamuitje, waar iedereen aan de bitterballen zit en gezamenlijk het jaar afsluit, ervaart hij dat hij de week daarop in een zwart gat valt. Plotseling heeft hij namelijk niets meer te doen. De stekker is er uit en er is niks meer wat je moet. Dat is aan de ene kant een lekker gevoel. Maar.  Het gat wat mijn collega beschrijft, herken ik.

Ik ervaar het als een vol beladen olietanker die zich over de oceaan in vlot tempo verplaatst en plotseling moet stoppen. Hoewel de kapitein de draairichting en de stuwkracht van de schroef omdraait, kan het alsnog tientallen kilometers duren voordat het schip uiteindelijk echt volledig stopt. Dit betekent voor mij dat ik in de eerste twee weken van de zomer nog even door stuiter. Ik voel mij onrustig, ben af en toe nog mijn werkmail aan het controleren en vooral bezig met de plannen voor volgend jaar in mijn hoofd. Ik loop, met mijn telefoon in de hand, te zoeken naar prikkels die er niet meer zijn.

Na twee weken onrust en piekeren heb ik nog ongeveer vier weken vakantie. In die weken weet ik mijn rust te pakken. Ik kom volledig tot rust, mijn batterij wordt weer opgeladen en ik voel me geaard.

Maar. Stiekem ben ik mij ook weer aan het klaar maken voor het volgende piekmoment in het onderwijs. De start van het nieuwe schooljaar. De eerder genoemde olietanker moet zich weer transformeren naar een zeilschip wat evenveel lading aankan, efficiënt met de zeilstanden weet om te gaan en zich totaal over moet geven aan de hoeveelheid wind die op dat moment te vangen valt.

Collega’s (en studenten); succes met de laatste loodjes en alvast een fijne zomervakantie gewenst.