// Karin Beumer in De Verhalenpoli – online – //

Karin is oprichtster van Het Regelbureau en beschrijft zichzelf als een stoere vrouw met een vleugje romantiek. Ze is moeder van Thijmen en Tygo. Samen met haar man Chris en haar zonen woont ze in Apeldoorn, maar ze heeft ook wat Canadees bloed. Met het Regelbureau neemt ze werk uit handen van ondernemers. Ze zorgt dat hun agenda op orde en hun hoofd leeg is. Haar organiserende en creatieve kwaliteiten zet ze hier voor in.

Karin loopt al jaren met een idee rond. Ze wil haar persoonlijke ervaringen tijdens en na de zwangerschappen van haar twee zonen delen met anderen. Maar. Hoe doe je dat? Waar begin je? En. Hoe worden de herinneringen in haar hoofd een echt verhaal?

In De Verhalenpoli – online – neemt Karin je in haar blogs mee in haar zoektocht naar de juiste vorm voor haar verhaal. Ben je nieuwsgierig naar de derde aflevering ‘Het is stil op papier, maar druk in mijn hoofd’?

 

Aflevering 3: Het is stil op papier, maar druk in mijn hoofd.

Mijn pen heeft het papier al even niet meer aangeraakt. Wat zijn mijn excuses? Eens even denken…je kunt de standaard-excuses vast zelf wel verzinnen. Geen tijd. Nu is er even geen Verhalenpoli – Werkplaats – . Dat was mijn vaste moment in de maand om met mijn verhaal aan de slag te gaan. Dus dat is niet mijn ‘schuld’ toch? Geen inspiratie. Ik loop vast in mijn hoofd hoe nu verder te gaan op papier. En dat terwijl ik pas een pagina of tien op papier heb staan. Geen druk voelen. Deze had je vast niet verwacht😉. Ik werk het beste onder druk, en nu de eerste woorden op papier staan, lijkt de druk ‘hier echt iets mee te moeten doen’ van de ketel. Twijfel. Schrijf ik het juiste? Bereik ik, op de manier hoe ik nu bezig ben, wel mijn vooraf gestelde doel.

En toch is het verlangen om mijn verhaal te schrijven en te delen er nog steeds. En meerdere mensen hebben mij ook teruggegeven dat het echt een verhaal is, waarmee ik anderen kan helpen. Dus dat het verteld, gehoord of gelezen moet worden. Dat drijft mij ook om dit te willen doen! En. Ik weet dat het mij echt verder gaat helpen in het verwerken van deze heftige periode in mijn leven.

Maar waarom is het dan al zolang stil op papier? Ik weet dat ik soms iets destructief in mijzelf heb. Dat zo iets als dit niet goed mag of kan gaan, en dat ik daar zelf dan bewust of onbewust aan mee werk. Zijn die gedachten van mij nu dan zo destructief dat ik gewoon dichtsla en er gewoon nu al bij voorbaat mee stop? Voordat ik überhaupt mijn hele verhaal op papier heb gezet.

Nee, dat wil ik niet laten gebeuren! En zo gaat het de hele tijd in mijn hoofd. Ik wil wel, maar creëer er niet de ruimte voor, waardoor het me maar niet lijkt te lukken om verder te gaan…….. nu ik dit zo schrijf…..besluit ik het volgende te doen. Ik ga lekker genieten van de komende zomerperiode en mijn gedachten nog eens laten gaan over de inhoud van mijn verhaal. Vanuit de ontspanning, niets moet en alles is goed. Om na de zomer weer verder aan de slag te gaan met mijn verhaal. Eén ding wat ik daarvoor nodig heb, is een gesprek met Bas Schepers. Eén van de oprichters van de Verhalenpoli. Hij kan mij vast weer een beetje op weg helpen.

Ik pak de telefoon. Draai het nummer van Bas en maak meteen een afspraak. Zo stap 33 in mijn denk- en schrijfproces is gezet. De afspraak staat op woensdag 7 september 2022 om 16 uur……we komen er echt wel.