Wilfred van der Maas werkt als ouderenfysiotherapeut en behandelt veel mensen met de ziekte van Parkinson. Het werken met deze doelgroep zorgt ervoor dat zijn dagen zijn gevuld met verhalen. De levenservaring van ouderen, de kijk op de maatschappij van zijn patiënten, hun omgang met ziek zijn en de gesprekken over verlies en rouw met hen zijn voor Wilfred ingrediënten om verhalen te schrijven. Elke maand legt Wilfred een geleerde les in contact met zijn patiënten vast in een verhaal voor De Verhalenpoli – online -. Deze keer ‘Gehaktbal’

Gehaktbal

Vanmiddag ga ik op huisbezoek bij Dries. Als ik binnen kom, zit Dries in een grote comfortabele stoel. Binnen handbereik ligt alles wat hij nodig heeft. Twee afstandsbedieningen, zijn kopje koffie, een glas water, de krant en zijn leesbril. Een leeg bord is de stille getuige van de lunch…

In zijn werkende leven was Dries vrachtwagenchauffeur. Zijn huidige plek illustreert zijn vroegere cabine. Een plek waar hij op zijn gemak is. Praktisch en alles wat nodig is op pakafstand. Het enige verschil is de asbak. Die staat buiten. De weinige meters die hij loopt, zijn van stoel naar balkon en terug.

“Wat kan ik voor je doen?”, vraag ik aan Dries.

“Mij van de pijn af helpen”, zegt hij resoluut.

Ik luister naar zijn verhaal en leg hem uit dat bewegen onderdeel moet zijn van het behandelplan. Na een paar bezoeken is de rugpijn nagenoeg verdwenen. Samen doen we oefeningen en breiden we de loopafstand uit.

“Ik denk dat je niet meer terug hoeft te komen hoor”, zegt Dries op een vrijdag voor mijn vakantie.

Zijn opmerking zet mij aan het denken. Is het resultaat echt voldoende? Is zijn ‘meer bewegen’ duurzaam genoeg om zelf vol te houden?

“Weet je wat …”, zeg ik. “Na mijn vakantie wil ik graag van je horen hoe vaak je het is gelukt om óns looprondje zelf te lopen. En….Als het je minimaal tien keer lukt, trakteer ik je op een zelfgemaakte bal gehakt.”

Na mijn vakantie meld ik mij weer bij Dries.

“Ik heb elke dag gelopen, dus kom maar op met die gehaktbal!”, zegt Dries stralend als ik de kamer in kom lopen.

De volgende dag heb ik hem een paar ballen gehakt gebracht. Zonder mayonaise, met een groot compliment!