Een andere bril!

Myrthe liet mij zien dat het luisteren naar het verhaal van een ander, in dit geval haar vader, kan leiden tot een andere kijk op zaken. Lees haar verhaal in mijn column ‘Een andere bril’ uit het boek ‘Bijzonder gewoon’.

 

Een andere bril

‘Meneer, de video duurt negen minuten. Ik weet niet of u hem helemaal wilt kijken?

‘Natuurlijk Myrthe, laat maar zien.’

Twee weken eerder gaf ik mijn studenten de opdracht om over een ziekte een brochure te maken voor patiënten die in het ziekenhuis komen. Zij moeten geïnformeerd worden over de aandoening die zij hebben. De brochure mocht ook in de vorm van een video.
Myrthe pakt haar telefoon en legt deze voor mij neer. Ze drukt op het scherm en de video start.

Ik zie Myrthe tegenover haar vader in een huiskamer zitten. Ze vertelt in de camera dat haar vader COPD heeft en hem hierover graag een aantal vragen stelt. Voordat ze hiermee begint, legt Myrthe aan haar vader uit wat de bedoeling van dit interview is. Mij valt op dat ze haar vader met u aanspreekt. Haar eerste vraag verrast mij.

‘Wat mist u het meeste als gevolg van deze ziekte?’

‘Mijn werk’, antwoordt haar vader. Hij begint te vertellen.

‘Door mijn aandoening kan ik op dit moment nauwelijks een trap op lopen. Een tijd geleden merkte ik dat ik mijn werk als monteur niet goed meer kon uitvoeren. Mijn baas zag dit ook en we zijn in gesprek gegaan. Ik moest mij vaak ziek melden en voelde zelf dat het niet meer ging. Maar opgeven wilde ik niet. Ik schaamde mij eigenlijk voor deze situatie. Nu ben ik afgekeurd. Gelukkig heeft mijn baas mij altijd gesteund, maar ik mis mijn werk enorm.’

Myrthe stelt daarna nog vragen over de symptomen van COPD bij haar vader, welke medicijnen haar vader gebruikt en wat haar vader zelf kan doen om de klachten als gevolg van COPD te verminderen. Als de video is afgelopen besef ik dat de negen minuten voorbij zijn gevlogen.

‘Hoe was het om je vader te interviewen?’, vraag ik.

‘Eerlijk gezegd wel raar. Normaal heb ik veel ruzie met mijn vader en nu spraken we heel rustig over zijn ziekte. Ik wist trouwens ook niet dat hij er zoveel last van heeft en nog maar zo weinig kan. Ik heb meer respect voor hem gekregen. Ik ben blij dat ik hem geïnterviewd heb.’

Ik besef dat Myrthe met een andere bril naar haar vader is gaan kijken door het interview. Dat leer je niet uit boeken, maar door te doen en te ervaren. Dat heeft Myrthe gedaan en hoe!

‘Myrthe, bedankt voor het kijken en negen minuten was echt niet te lang.’
Later die dag vul ik trots een acht in op de cijferlijst van Myrthe.