De verhalenpoli – online-
Wilfred van der Maas werkt als ouderenfysiotherapeut en behandelt veel mensen met de ziekte van Parkinson. Het werken met deze doelgroep zorgt ervoor dat zijn dagen zijn gevuld met verhalen.
De levenservaring van ouderen, de kijk op de maatschappij van zijn patiënten, hun omgang met ziek zijn en de gesprekken over verlies en rouw met hen zijn voor Wilfred ingrediënten om verhalen te schrijven.
Sigaret
“Dus u ligt al een paar dagen op bed en kunt er niet van af?”, hoor ik onze secretaresse zeggen aan de telefoon.
Ik schrik op. Getriggerd door het binnengekomen telefoontje. Aandachtig luister ik mee. Langzaam wordt mij duidelijk dat hier veel aan de hand is. Na het telefoongesprek vertelt onze secretaresse de details. Mevrouw is zelf weer naar huis gegaan na een revalidatieverblijf in een woonzorgcentrum. Bij thuiskomst was er geen thuiszorg voor mevrouw. Mevrouw heeft geen kinderen, waardoor er ook geen mantelzorg beschikbaar is.
De volgende dag ga ik op huisbezoek. Ik maak kennis met Sylvia. Als Sylvia haar situatie uitlegt voel ik de woede in haar stem. Haar verhaal is doorspekt met onbegrip. “Niemand begrijpt wat ik nodig heb”, is een van de uitspraken die een aantal keren terug komt.
Ik neem de tijd. Ik merk dat ik mijn gedachten zoeken naar een juiste strategie om hier goede zorg te verlenen. Stap voor stap op zoek naar vertrouwen van haar in mij, dat is mij wel duidelijk.
“Wat heb je nodig?”, vraag ik haar.
“Nú? Op dit moment?’, zegt ze. “Ja. Waar kan ik je mee helpen?”, antwoord ik.
“Een sigaret roken, beneden, dat is waar ik aan toe ben…!”
“Dan gaan we dat doen!”.
Verschrikt kijkt Sylvia op. Een paar dagen is ze niet uit bed geweest. Met veel moeite komt ze overeind. Met kleine stapjes en veel aanwijzingen lukt het de trap naar beneden af te lopen. Op de bank, op haar vaste plek, rookt ze haar eerste sigaret in dagen.
“Heerlijk, hier was ik aan toe”, laat Sylvia tussendoor weten.
Een sigaret als stimulans, wie had dat ooit gedacht! Toch heb ik geen spijt van mijn keuze. Soms kies je tussen twee kwaden. Wat is het minst slecht? Een sigaret roken of boos, verdrietig en mokkend in bed blijven liggen met alle gevolgen van dien.
Het roken van díe sigaret bracht Sylvia vooruit, gaf haar vertrouwen in zichzelf en in mijn goede bedoelingen. Het bleek de motivator te zijn om dagelijks naar beneden te gaan. Samen op weg naar meer zelfredzaamheid. Het advies om te stoppen met roken, heb ik maar even geparkeerd.