// De verhalenpoli – online – //

Pauline Bomhof is persoonlijk begeleider bij Wonen bij September, kleinschalig wonen voor ouderen met dementie. Zij heeft een diepgewortelde passie voor het begeleiden van mensen met dementie en hun geliefden. Werken vanuit haar liefde voor deze doelgroep geeft haar veel werkplezier. Haar kracht is zien wat iemand nodig heeft en een luisterend oor bieden op momenten die er toe doen.

Pauline schrijft graag over haar werk. De persoonlijke ervaringen in haar dagelijkse werk zijn een onuitputtelijke bron voor mooie blogs. Terugkerend thema in de verhalen zijn haar inzet om het leven waardig en waardevol te houden voor de kwetsbare mensen die zij begeleidt.

In De Verhalenpoli – online – deelt Pauline maandelijks, met jullie een blog over haar werk voor ‘Wonen bij September.’ Haar verhalen nemen je mee naar grappige en ontroerende momenten in haar ontmoetingen met de mensen die zij begeleidt. Deze week haar tweede blog ‘Wilt u voor mij bidden?’

‘Wilt u voor mij bidden?’

Ik sta achter het aanrecht en maak thee klaar voor vier dames. Zij zitten heerlijk van het zomerweer in de tuin te genieten. Een andere bewoonster zit binnen en kijkt somber. Onze ogen zien elkaar. Ze bekijkt mijn bezigheden. Op mijn weg, met de thee, naar de vier dames wijst ze naar mij. Ik stop voor haar.

“Kom even”, zegt ze.

“Vind u het goed als ik eerst de thee even weg breng naar de dames buiten?”

“Ja hoor”, zegt op een begrijpende toon.

Terwijl ik weer naar binnen loop gaat de deurbel. Ik loop naar de voordeur en laat een kleindochter binnen die op visite komt bij haar oma. Op mijn weg terug houdt een zoon mij aan. Hij vraagt wat over zijn moeder en hij wil graag een kopje thee voor zijn moeder en hemzelf. Terwijl ik de twee kopjes thee inschenk kijk ik even naar de mevrouw in de stoel.

Weer kijken we elkaar aan. Haar hand wijst naar mij. Ik geef de zoon het dienblad met thee en ik loop richting de dame die mij nu echt even nodig heeft. Ik schuif een poef aan en ik pak haar hand. Mevrouw kijkt me met grote ogen aan. Ik zie tranen in haar ogen.

“Wat kan ik voor u doen?” Zij houdt mij nog steviger vast.

“Zou jij voor mij vanavond willen bidden?”

Ik kijk haar glimlachend aan en zeg haar dat als ik vanavond naar bed ga, ik voor haar zal bidden. Zij sluit haar ogen even en kijkt me weer aan en zegt, ach…
Daarna wellen er nog meer tranen in haar ogen. Ik omhels haar stevig en kijk haar aan.

“Zal ik u in de rolstoel helpen en een wandeling in de tuin met u maken?”

Ze begint te glimlachen.

“Ja”, zegt ze met zachte stem.

Ik rijd met haar door de tuin met de mooie kleurige bloemen. Ik pluk een grote bloem lila van kleur met een groot roestbruin hart. Ze pakt hem gretig van me aan en kijkt vol bewondering naar de bloem. We lopen verder en bij elk soort pluk ik een bloem af. Deze wordt door haar keurig bij het bosje gevoegd.

Er verschijnt telkens een prachtige lach op haar gezicht. Als ik vraag of mevrouw bij de andere dames wil zitten, zegt ze heel resoluut nee. Ik vraag haar of ze, aan de andere tafel, alleen wil zitten. Dat vindt ze goed. Ik zet de rolstoel zo neer dat ze de mooie bloemen in de tuin kan zien.

“Zal ik een vaasje halen voor de bloemen?”

“Ja graag!”

Ik doe de bloemen in een vaas en zet ze bij haar neer. Ze kijkt me lachend aan. Terwijl ik terug loop richting de keuken houdt één van de vier dames mij aan.

“Kom eens schat”, zegt zij.

“Ik kan bijna niet praten, ik kan wel huilen. Wat hebben wij het hier toch goed.”

De andere dames knikken met haar mee en een andere dame zegt; “dat is gewoon echt zo. Wij zijn zo dankbaar en blij wat jullie iedere dag voor ons doen.”

Ik ga even zitten op de rollator van één van de dames.

“Wat lief dat u dat zegt.”

Ik heb verder even geen woorden en wordt zelfs een beetje emotioneel. Ik bedenk me hoeveel dit met mij doet. Vier bewoonsters die het stellig met elkaar eens zijn en dit op deze manier tegen mij uiten. Ik voel mij bevoorrecht. De bewoonster, aan de andere tafel met de bloemen voor zich, kijkt mij aan en geeft mij een lieve lach. Ik ben dankbaar.

Wil je reageren op haar blogs of heb je zelf een verhaal dat je wilt delen? Mail naar info@heldenbureau.nl