De Verhalenpoli – online –

Jacomien Wolfkamp is gek op boeken, Radio 1 en podcasts met achtergrondverhalen. Deze interesse in het ‘waarom’ achter mensen en organisaties is voor Jacomien onmisbaar om haar werk goed uit te kunnen oefenen. Zij is namelijk freelance tekstschrijver voor mkb ondernemers en zorgorganisaties. Wil je een webtekst, bedrijfsmagazine, geschreven interview of een blog, dan ben je bij haar aan het goede adres!

Naast het schrijven voor opdrachtgevers is Jacomien ook in de spreekwoordelijke pen geklommen om haar bijzondere gezinsleven vast te leggen. In 2012 startte ze met de wekelijkse blog ‘Vrolijk Zorgenkind’. Daarin beschrijft ze in rake teksten hoe het is om moeder te zijn van Daan. Hij is ernstig meervoudig gehandicapt. Deze blog heeft haar veel gebracht. Het gaf haar o.a. de bevestiging om van schrijven haar beroep te maken. Daan gaf haar ook de belangrijkste levensles tot nu toe; doorgaan, ook als het moeilijk wordt. De blogreeks kreeg een vervolg in de prachtige 2Doc ‘Zorg om Daan’.

In De Verhalenpoli – online – deelt Jacomien om de week een eerder geschreven blog uit de reeks ‘Vrolijk Zorgenkind’ met ons. Haar blogs nemen je mee in het bijzondere gezinsleven van Jacomien, Daan en de rest van het gezin. Deze week aflevering 9 : ‘Bijna jarig’.

april 2013

Bijna jarig

Daan is bijna jarig. Hij wordt elf jaar. En elk jaar geeft die dag mij een dubbel gevoel. Ik heb mijn herinneringen aan de immense blijdschap die ik voelde toen mijn eerste kind geboren werd en aan mijn immense verdriet daarna. Dat verdriet is er altijd. Ik kan er meestal mee omgaan. Maar op Daans verjaardag is het wel extra aanwezig. Verdriet om wat had kunnen zijn, maar niet is. En dat is een heleboel.

Bij Daan gaat alles anders
Daan is niet zenuwachtig omdat hij bijna jarig is. Hij heeft geen verlanglijstje en is ook niet nieuwsgierig naar de cadeautjes die hij zal krijgen. Daan geeft niets om cadeautjes. Jarenlang heeft hij de betekenis van jarig zijn eigenlijk niet begrepen. Dat begint nu langzaam te komen. Hij beseft dat hij jarig is en hij is blij met het feest en alle aandacht voor hem. En mijn puber Daan verheugt zich vooral op alle knuffels en zoenen van alle dames. We geven zondag een groot feest voor familie en vrienden. En natuurlijk voor onze hulpen die ons ondersteunen in de zorg voor Daan. Zij zijn een soort tweede familie geworden voor ons. Maar een kinderfeestje zal er niet zijn want Daan heeft geen vriendjes en geen eigen sociaal leven. Daans vrienden zijn wij en de mensen die op zijn verjaardag komen. Bij Daan gaat alles anders. Dus de voorbereiding op zijn verjaardag ook. We bouwen het langzaam op. We draaien een oude dvd van Sesamstraat over jarig zijn en Paul vertelt Daan elke ochtend over hoeveel nachtjes hij jarig is. En dat hij dan cadeautjes krijgt. Vanmiddag hebben we alvast de slingers opgehangen zodat hij daaraan kan wennen. Daan keek toe en speelde met een ballon.

Alleen thuis
Op zijn verjaardag moet Daan gewoon naar school en houden we het ochtendritueel zoals altijd. Dat geeft rust. Paul kleedt Daan aan, geeft hem ontbijt en medicijnen. Daarna gaat Daan in de taxi naar school. Hij viert zijn verjaardag op zijn school voor zeer moeilijk lerende kinderen. Een klein feestje in zijn zorggroep met vijf andere leerlingen. Wij zijn uitgenodigd voor het feestje op school, maar in overleg met de juf gaan we niet. Het is voor Daan erg verwarrend als wij op school komen want dan denkt hij dat we hem komen ophalen. Als we dan weer weggaan bederven we zijn feestje. Dat willen we natuurlijk niet dus zit ik op Daans verjaardag alleen thuis. Daan is naar school, Paul werkt en Gijs is naar de peuterspeelzaal. En ik kijk in mijn eentje naar de slingers. Zodra Daan thuis komt geven we hem zijn cadeautjes. Daarna eten we met zijn viertjes een gebakje. De rest van de dag ziet eruit zoals altijd.

Gijs
Gijs is al dagen druk bezig met de verjaardag van zijn grote broer. Hij vindt het reuze spannend allemaal. Gijs heeft samen met mij een cadeau gekocht in de speelgoedwinkel en hij heeft een mooie tekening gemaakt voor Daan. Gijs vertelt mij elke dag over alle knuffels en kusjes die hij Daan zal geven als hij jarig is. Vandaag viste Gijs zijn verjaardagsmuts van de peuterspeelzaal van vorig jaar tussen de slingers vandaan. “Die mag Daan op als hij jarig is” zei hij lief. Ik knuffelde hem. Er staat een groot cijfer 3 op de muts, maar dat geeft niet. We zetten we hem gewoon achterstevoren op Daans hoofd. Niemand die het ziet. En dan maken we er natuurlijk een mooie foto van. Vanavond deed ik Daan onder de douche. Morgen ben je jarig, zei ik tegen hem. Weet je hoeveel jaar je wordt? Daan keek mij trouwhartig aan. “Vijf jaar” zei hij. Ik viel even stil en vertelde hem toen dat hij elf jaar wordt. “O ja”, zei Daan “dat was ik vergeten.” Als ik eerlijk ben denk ik dat hij morgen weer vijf jaar zegt als ik hem dezelfde vraag stel…

Feest
Maar toch. Een kinderverjaardag hoort een feest te zijn. Dus houden we een feest voor Daan. Dat feest bedenken en organiseren wij. Daan kan mij niet vertellen wie hij op zijn verjaardag wil uitnodigen. En Daan kan mij ook niet vertellen wat voor soort taart hij graag wil eten. Gelukkig weet ik sinds kort wel dat hij dol is op de muffins van Bakker Bart. Dat voelt voor mij toch alsof hij die een beetje zelf heeft uitgekozen. Dus heb ik stapels muffins besteld voor zijn verjaardagsfeest komend weekend. De weersvoorspellingen beloven ons dat het een tuinfeest wordt en daar ben ik heel blij om. Want buiten zijn vindt Daan het fijnste dat er is. Dat is een extra cadeautje voor hem. Een cadeautje dat hij dik verdient. Daan zal lachen en ook ik vier feest. Voor Daan. Mijn verdrietige gevoel stop ik even heel ver weg. Tot ’s avonds het feest voorbij is en het stil is in huis. Dan praat ik met Paul of ik bel een lieve vriendin. Daarna kan ik er weer even tegen.