Verhalende casus ‘Leeuwin’

In de Verhalenpoli – online –  dit keer een verhalende casus. Een verhaal over een dilemma in de zorg. Het eindigt met een vraag. Pak jij de handschoen op? Lees de ‘Leeuwin’ en laat weten hoe jij het aan zou pakken!

Ω

 

Leeuwin

Bea, de dochter van mevrouw Jansen, gedraagt zich als een leeuwin volgens de medewerkers. Sinds de opname van mevrouw Jansen, vijf maanden geleden, op de afdeling is zij onderwerp van gesprek bij de koffiepauzes.

Als Bea haar moeder te laat aan het ontbijt ziet, ze volgens haar niet goed gewassen is of in haar ogen niet op tijd in bed ligt brult ze van zich af. Ze zoekt de medewerker op die in haar buurt is en begint een discussie. Soms met stemverheffing en wilde gebaren. Ze is al eens boos weg gegaan. Medewerkers ontwijken haar, voelen zich gekleineerd en de samenwerking verloopt stroef.

Ze hebben Bea proberen uit te leggen dat haar moeder graag uitslaapt en ook dat ze niet altijd gewassen wil worden. Soms wassen ze haar ’s nachts, omdat haar moeder dan wel hulp toestaat. Het lijkt of Bea dit niet wil horen en zien.

De medewerkers vinden het zelf ook niet makkelijk. Zij hebben het gevoel dat andere bewoners en familie ook naar mevrouw Jansen kijken als ze niet is gewassen. Dat voelt als een oordeel of zij hun werk niet goed doen. Terwijl zij er alles aan doen om iedereen netjes en verzorgd aan de dag te laten beginnen.

Marieke, de contactverzorgende van mevrouw Jansen, vindt het tijd voor een andere aanpak. Ze nodigt Bea uit voor een kop koffie. Marieke stelt vragen en luistert.

Bea vertelt haar verhaal. Ze voelt zich schuldig ten opzichte van haar moeder en in de thuissituatie ging veel mis in het samenspel met de wijkverpleging. Zij vergaten haar medicatie te geven en ook werd Bea niet op de hoogte gebracht van veranderingen in het gedrag en de gezondheid van haar moeder.

Ze wil ten koste van alles voorkomen dat dit nu weer gebeurt. Ze heeft haar zussen namelijk beloofd goed voor hun moeder te zorgen. Deze belofte wil ze nakomen en ze weet dat persoonlijke hygiëne en structuur in de dag voor haar en haar zussen altijd belangrijk is geweest. Ook geeft ze aan dat ze dit bij de intake heeft aangegeven als wens en dat toen is aangegeven dat dit geregeld kon worden.

Marieke heeft tijdens het gesprek met Bea nog geen afspraken gemaakt hoe ze dit samen kunnen aanpakken. Wel vertelt Bea haar dat ze blij is met dit gesprek en zelf ook even gaat nadenken hoe ze in de toekomst discussies kunnen voorkomen en haar moeder een fijne dag kunnen bezorgen.

Marieke loopt na het gesprek op de gang en de vraag die in haar opkomt is; hoe nu verder?