Dinsdag, tijd voor een verhaal. Deze keer in ‘De Verhalenpoli’- online-  weer een gedicht van Desiree Mekke. Laat je verrassen!

‘Het onderstaande gedicht is een ode aan jonge vrouw die ik op mijn huidige werkplek leerde kennen. Het was een dame met pit en een indrukkend levensverhaal. Steeds opnieuw ben ik geraakt wanneer ik deelgenoot mag zijn van het verhaal die mensen met mij willen/ durven te delen.’

 

 

 

Leila

Leila kind van vader zon en moeder aarde

je bent zo boos

zo boos van dit bestaan

want wie ja wie

kan er nu werkelijk

echt van jou houden?

 

Vader zon gaf je vuur

en ging toen verder

zonder maar één keer om te zien

je wilde wel huilen

alleen het vuur droogde je tranen al

voordat ze konden stromen.

 

Moeder aarde gaf jou het leven

en ging snel verder zonder

werkelijk naar je te kijken

je wilde wel huilen

alleen de dorstige bodem zoog je tranen op

voordat ze op je wangen liepen.

 

Leila, eenzaam verlaten kind

je wil graag verstoppertje spelen

om dan echt gevonden te worden.

Schreeuwen hielp je niet

je voelt je zo verloren

waar kan je heen en dochter zijn?

 

Amersfoort Juni 2015