Kan ik ooit iets goed doen?

Met Saskia Klinkenberg van de Hogeschool Rotterdam heb ik mogen werken aan de minor ‘Kansrijke zorg voor kansarmen’.

Saskia heeft met een verhalende aanpak zestien studenten mee op reis genomen. Ze hebben zichzelf leren kennen als mens en als zorgverlener. Daarnaast hebben ze moeders in Rotterdam ondersteund. Moeders die om verschillende redenen het zwaar hebben en een steuntje in de rug kunnen gebruiken.

Deze reis heeft prachtige verhalen opgeleverd. Verhalen van de studenten over hun eigen reis, maar ook verhalen door de ogen van de moeders.

‘Kan ik ooit iets goed doen’ is zo’n verhaal. Studente Tashiana neemt je mee in het leven van een moeder. Een verhaal met een rafelrand, prachtig!

Dit is een van de verhalen in het boek “De vrouw die het lange pad heeft gewandeld’. Wil je meer weten of heb je interesse in het boek? Neem contact op met Saskia Klinkenberg via s.klinkenberg@hr.nl

….

Kan ik ooit iets goed doen?

Ik ben een alleenstaande moeder met vijf kinderen. Wat ze van mij denken? Ze denken dat ik alleen van een uitkering leef en dat ik met meerdere mannen naar bed ga. Ze zeggen ook; ze heeft zo veel kinderen, daar kan ze nooit goed voor zorgen. Dat zeggen ze dus over mij. Niemand praat over hoe hard ik mijn best doe voor mijn kinderen. Ik heb inderdaad een uitkering, maar waarom? Niemand vraagt het aan mij. Ze zeggen dat ik vast geen anticonceptie gebruik, want ze heeft al vijf kinderen.

Komen er nog meer? Dat is wat de mensen zich afvragen. Maar wat is mijn verhaal? Ik ben inderdaad een alleenstaande moeder. Daar heb ik zelf voor gekozen. Ik had een partner en hij sloeg mijn kinderen. Dat wil ik niet voor mijn kinderen. dus ik heb voor mijn kinderen gekozen in plaats van voor de liefde van deze man.

Ja, ik heb vijf kinderen. Maar wat niemand weet is dat ik, ondanks gebruik van anticonceptie, toch twee keer zwanger ben geraakt. Dat kon ik niet voorkomen. Zelf had ik het ook niet verwacht, maar waarom wil iedereen mij veroordelen?
Ik wil mij nu graag laten steriliseren, maar dat is niet zo eenvoudig. De dokter zegt dat ik eerst moet afvallen. Ik doe mijn best, maar het is niet makkelijk voor mij. Mijn leven draait om mijn vijf kinderen en heel veel afspraken. Ik ben blij als ik even een moment voor mijzelf heb.

Met de uitkering en een aantal toeslagen zorg ik voor mijn kinderen. Soms heb ik niet voldoende geld.  Ik heb schulden, hoge schulden. Ik word geholpen door medewerkers van de schuldsanering. Ze zeggen dat ze mijn schulden betalen en mijn vaste lasten. Ik krijg elke maand leefgeld van hun.  Alleen dat leefgeld is niet voldoende om van te leven met vijf kinderen. Soms moet ik extra dingen voor de kinderen kopen, zoals kleding. Dat lukt niet met het bedrag wat ik per maand krijg.

Nu bleek ook nog dat mijn schulden helemaal niet betaald werden. Dit hadden ze mij wel beloofd. Hoe kan dat nou? Soms denk ik, ik kan beter zelf mijn zaken regelen.
Ook ben ik aangemeld bij de Voedselbank. Ik waardeer dit zeer, maar het eten is niet genoeg voor mij en de kinderen. Ik geef dan toch nog extra geld uit aan eten en drinken voor mijn kinderen. Ik doe mijn best, maar kom er niet aan toe mijn schulden zelf te betalen.

Ik wil graag alles zelf doen, maar heb een lichamelijke handicap. Door een aandoening aan mijn handen, kan ik bijvoorbeeld moeilijk mijn eigen huishouding doen. Hier heb ik hulp bij nodig, maar niemand ziet dat en ik durf het niet te vragen. Ik schaam mij ervoor. Toen ben ik in contact gekomen met de ‘Moeders van Rotterdam’. Zij hebben mij de hulp geboden die ik nodig had. Ze kunnen niet alle zorg leveren, daarom dragen zij mij over aan een andere organisatie. Ik ben ze daar dankbaar voor, maar ik baal er ook wel van.

Ik had namelijk een goede band met mijn begeleider van ‘Moeders van Rotterdam’ en ik vind het lastig om nieuwe mensen te vertrouwen. Maar ik begrijp de keuze en waardeer de inzet van mijn begeleider.

Soms vraag ik God om hulp. Ondanks mijn eigen situatie wil ik andere mensen helpen. Dat past ook bij mijn geloof in God. Ik heb een project opgezet met mijn zus. We helpen mensen die, net als ik, weinig geld hebben. Mensen hebben over mijn project ook wat te zeggen. Ze vinden het maar raar. Kan ik nou nooit iets goed doen ?
Dit is mijn verhaal!

…..

Geschreven uit de ogen van een moeder door Tashiana