Dinsdag, tijd voor een verhaal. Deze keer in ‘De Verhalenpoli’- online- weer een gedicht van Desiree Mekke. Laat je verrassen!
‘Het onderstaande gedicht is een ode aan jonge vrouw die ik op mijn huidige werkplek leerde kennen. Het was een dame met pit en een indrukkend levensverhaal. Steeds opnieuw ben ik geraakt wanneer ik deelgenoot mag zijn van het verhaal die mensen met mij willen/ durven te delen.’
Leila
Leila kind van vader zon en moeder aarde
je bent zo boos
zo boos van dit bestaan
want wie ja wie
kan er nu werkelijk
echt van jou houden?
Vader zon gaf je vuur
en ging toen verder
zonder maar één keer om te zien
je wilde wel huilen
alleen het vuur droogde je tranen al
voordat ze konden stromen.
Moeder aarde gaf jou het leven
en ging snel verder zonder
werkelijk naar je te kijken
je wilde wel huilen
alleen de dorstige bodem zoog je tranen op
voordat ze op je wangen liepen.
Leila, eenzaam verlaten kind
je wil graag verstoppertje spelen
om dan echt gevonden te worden.
Schreeuwen hielp je niet
je voelt je zo verloren
waar kan je heen en dochter zijn?
Amersfoort Juni 2015